چگونه مغز ما واقعیت را از ممکن جدا می کند؟

تیمی از دانشمندان علوم مغز و اعصاب دریافته اند که مغز ما به زبان بیان حقایق متفاوت از عملکرد واژه منتقل می کند. کار آن بینش جدیدی در مورد تأثیر انتخاب کلمه در مورد چگونگی تمایز بین واقعی و واقعی است.

Liina Pylkkanen ، استاد گروه زبانشناسی NYU و گروه روانشناسی و نویسنده ارشد مقاله ، که در مجله eNeuro چاپ می شود.

“پیلککانن” ، عضو NYU Abu ، اضافه می کند: “مطالعه ما نشان می دهد که اطلاعات ارائه شده به عنوان واقعیت ، پاسخ های ویژه ای را در مغز ما ایجاد می کند ، متمایز از زمانی که ما محتوای مشابه را با نشانگرهای مشخص عدم قطعیت ، مانند” ممکن “یا” ممکن “پردازش می کنیم. موسسه ذابی.

ماکسیم تولینگ ، کاندیدای دکترا در گروه زبانشناسی NYU و نویسنده اصلی مقاله ، اضافه می کند: “زبان وسیله ای قدرتمند برای انتقال موثر اطلاعات است و نحوه ارائه اطلاعات پیامدهای مستقیمی برای نحوه پردازش مغز ما دارد.” “به نظر می رسد که مغز ما نسبت به اطلاعاتی که به عنوان واقعیت ارائه می شوند و بر قدرت زبان واقعی تأکید می کنند ، حساسیت ویژه ای دارد.”

مدت هاست که محققان درک کرده اند که مغز به روش های مختلفی نسبت به انتخاب کلمه پاسخ می دهد. تمایزهایی که در پردازش واقعیت بیانگر زبان در مقایسه با امکان بیان وجود دارد ، کمتر روشن است. در مطالعه eNeuro ، هدف اصلی دانشمندان کشف چگونگی مغز در محاسبه امکاناتی است که توسط کلمات اصطلاحاً “معین” مانند “ممکن” یا “ممکن” منتقل می شود – از جمله “یک هیولا زیر تخت من وجود دارد” در مقابل ، “ممکن است یک هیولا زیر تخت من باشد.”

برای کاوش این موضوع ، محققان از نظریه های معنایی رسمی در زبان شناسی برای طراحی آزمایش های متعدد استفاده کردند که در آن افراد یک سری جملات و سناریوهایی را می شنیدند که به صورت واقعی و امکان پذیر بیان می شدند – به عنوان مثال ، “شوالیه ها شمشیرهای بزرگ حمل می کنند ، بنابراین سربازان نیز چنین می کنند” (واقعی ) و “اگر شوالیه ها شمشیرهای بزرگ حمل کنند ، توپچی ها نیز چنین می کنند” (ممکن است).

به منظور اندازه گیری فعالیت مغزی افراد مورد مطالعه در طی این آزمایشات ، محققان از مغناطیس مغزی (MEG) استفاده کردند ، روشی که با ضبط میدان های مغناطیسی تولید شده توسط جریان های الکتریکی تولید شده توسط مغز ، فعالیت عصبی را نقشه برداری می کند.

نتایج نشان داد که زبان واقعی منجر به افزایش سریع فعالیت عصبی می شود ، مغز با قدرت بیشتری پاسخ می دهد و در مقایسه با احتمال برقراری ارتباط بیشتر با عبارات و سناریوهای مبتنی بر واقعیت درگیر می شود.

پیلککانن مشاهده می کند: “حقایق وقتی به مغز می رسد حاکم هستند.” “مناطق مغزی که درگیر پردازش گفتمان هستند به سرعت واقعیت ها را از احتمالات متمایز می کنند ، و بسیار قویتر به اظهارات واقعی واکنش نشان می دهند تا به اظهارات غیر واقعی. این یافته ها حاکی از آن است که مغز انسان دارای یک نمایش عصبی قدرتمند و تنظیم شده از منظر اطلاعات واقعی است و جالب اینکه سیگنالهای قشر ضعیف تر و ضعیف تری است که محاسبه محض محاسبات را منعکس می کند. “

تولینگ توضیح می دهد: “با بررسی زبان حاوی شاخص های واضح احتمال در مقایسه با گفته های واقعی ، ما توانستیم دریابیم که کدام مناطق مغز به جدایی سریع غیر واقعی از زبان واقعی کمک می کنند.” “بنابراین مطالعه ما نشان می دهد که چگونه انتخاب کلمات ما تأثیر مستقیم بر پردازش ناخودآگاه دارد.”