تحریک مغناطیسی مغز می تواند حافظه را بهبود بخشد

تحریک بازدارنده مغز با کاهش قدرت امواج بتا در مغز باعث به خاطر سپردن بهتر می شود.

خاطرات وقایع و تجربیات گذشته چیزی است که ما را به عنوان آنچه هستیم تعریف می کند، و با این حال توانایی ایجاد این خاطرات اپیزودیک با افزایش سن، زوال عقل خاص و آسیب مغزی کاهش می یابد. با این حال، یک مطالعه منتشر شده در مجله دسترسی آزاد  PLOS Biology  در 28 سپتامبر توسط Mircea van der Plas و Simon Hanslmayr از ^{دانشگاه} گلاسکو و همکاران، نشان می دهد که تحریک مغناطیسی بین جمجمه ای تکراری با فرکانس پایین – یا rTMS – بر روی قشر پیش پیشانی چپ انجام می شود. مغز می تواند عملکرد حافظه را با کاهش قدرت امواج مغزی با فرکانس پایین در هنگام شکل گیری خاطرات بهبود بخشد. 

بر اساس دانش فعلی مغز و اثرات rTMS، محققان این فرضیه را مطرح کردند که می توانند حافظه اپیزودیک را بهبود بخشند و در این فرآیند، اهدافی را برای درمان های مرتبط با حافظه در آینده ایجاد کنند.

محققان ابتدا داده های گذشته 40 دانشجوی کالج را که از آنها خواسته شده بود لیستی از کلمات را حفظ کنند، تجزیه و تحلیل کردند. نیمی از دانش آموزان rTMS آهسته را روی قشر جلوی مغزی پشتی سمت چپ در حالی که سعی می کردند کلمات را به خاطر بسپارند دریافت کردند و نیمی دیگر rTMS را در ناحیه کنترلی مغز دریافت کردند. در یک آزمایش جدید، محققان داده‌هایی را از 24 دانشجو جمع‌آوری کردند که هر کدام یک کار حافظه مشابه را در هر دو شرایط rTMS انجام دادند.

تجزیه و تحلیل هر دو مجموعه داده نشان داد که عملکرد حافظه برای کلماتی که در حین تحریک قشر جلوی مغز چپ به خاطر سپرده شده بودند، بهتر بود. با بررسی داده‌های EEG که در طول آزمایش‌ها ثبت شد، محققان دریافتند که rTMS آهسته اعمال شده در ناحیه جلوی مغز منجر به کاهش قدرت امواج با فرکانس پایین (بتا) در ناحیه جداری مغز می‌شود که شناخته شده است. توجه و ادراک

از آنجایی که rTMS آهسته فعالیت مغز را مهار می کند و قشر جلوی مغز نواحی خلفی مغز را مهار می کند، واندر پلاس و همکارانش این نظریه را مطرح می کنند که rTMS آهسته فعالیت ناحیه جداری را مهار می کند و منجر به رمزگذاری بیشتر کلمات در حال حفظ می شود. بنابراین حافظه را بهبود می بخشد.

ون در پلاس خاطرنشان می کند: «نتایج الکتروفیزیولوژیکی ما نشان می دهد که تحریک فرونتال بر شبکه گسترده تری تأثیر می گذارد و با مهار نواحی جداری، شکل گیری حافظه را بهبود می بخشد. اینها اثرات پیچیده اما جالبی هستند که برای درک بهتر پایه عصبی آنها به آزمایشات بیشتری نیاز دارند.

Hanslmayr می افزاید: «وقتی این تأثیرات را در اولین مطالعه دیدیم که برای بررسی سؤال دیگری طراحی شده بود، کاملاً شگفت زده شدیم. بنابراین، ما نیاز داشتیم که اثرات را در آزمایش دوم تکرار کنیم تا ببینیم آیا این واقعی است یا خیر، و واقعاً به نظر می رسد