دانشمندان علوم مغز و اعصاب مطالعه می کنند که چگونه موسیقی مورد علاقه شما می تواند مغز شما را به لذت بیش از حد هدایت کند
همه ما آن لحظه را می دانیم که در ماشین هستیم ، در یک کنسرت یا حتی روی مبل خود نشسته ایم و یکی از آهنگ های مورد علاقه ما پخش می شود. این آکورد واقعاً خوب در آن است ، سیستم شما را با احساسات لذت بخش ، خاطرات شاد ، موهای شما را لبه دار می کند و حتی لرز یا “لرز” به ستون فقرات وارد می کند. تقریباً نیمی از مردم هنگام گوش دادن به موسیقی دچار لرز می شوند. دانشمندان علوم مغز و اعصاب مستقر در فرانسه اکنون از EEG برای اتصال لرز به مناطق مختلف مغزی که در فعال سازی سیستم های پاداش و لذت نقش دارند ، استفاده کرده اند. نتایج در Frontiers in Neuroscience منتشر شده است .
تیبو شابین و همکارانش در دانشگاه Bourgogne Franche-Comté در Besançon EEG مغز 18 شرکت کننده فرانسوی را که به طور منظم هنگام گوش دادن به قطعات موسیقی مورد علاقه خود احساس لرز می کنند ، اسکن کردند. در یک پرسشنامه از آنها خواسته شد که مشخص کنند چه زمانی دچار لرز شده اند و میزان لذت خود را از آنها ارزیابی کنند.
چابین می گوید: “شركت كنندگان در مطالعه ما توانستند لحظات” تولید لرز “را به طور دقیق در آهنگ ها نشان دهند ، اما بیشتر لرزهای موسیقی در بسیاری از قسمت های عصاره ها و نه تنها در لحظات پیش بینی شده رخ می دهد.
وقتی شرکت کنندگان دچار لرز شدند ، چابین فعالیت الکتریکی خاصی را در قشر اربیتوفرونتال (منطقه ای که در پردازش عاطفی دخیل است) ، ناحیه حرکتی مکمل (منطقه میانی مغز که در کنترل حرکت درگیر است) و لوب گیجگاهی مناسب (ناحیه ای در سمت راست) مشاهده کرد سمت راست مغز درگیر در پردازش شنوایی و قدردانی از موسیقی است). این مناطق با هم کار می کنند تا موسیقی را پردازش کنند ، سیستم پاداش مغز را تحریک کنند و دوپامین را آزاد کنند – یک هورمون “خوب” و انتقال دهنده عصبی. این ترکیب با انتظار لذت بخش از قسمت مورد علاقه شما از آهنگ ، باعث ایجاد خنک کننده ای می شود که شما تجربه می کنید – یک پاسخ فیزیولوژیکی که فکر می کند نشان دهنده اتصال بیشتر قشر مغز است.
چابین می گوید: “این واقعیت که ما می توانیم این پدیده را با EEG اندازه گیری کنیم ، فرصت هایی برای مطالعه در زمینه های دیگر ، در سناریوهای طبیعی تر و درون گروهی فراهم می کند.” “این نمای خوبی برای تحقیق درباره احساسات موسیقی است.”
EEG یک روش غیرتهاجمی و بسیار دقیق است که با استفاده از سنسورهایی که در سطح پوست سر قرار گرفته اند ، جریان الکتریکی ناشی از فعالیت مغز را بررسی می کند. هنگام تجربه لرزهای موسیقی ، سیگنال های الکتریکی با فرکانس پایین به نام “فعالیت تتا” – نوعی فعالیت همراه با عملکرد موفق حافظه در زمینه جوایز بالا و قدردانی موسیقی – در مناطق مغزی که در پردازش موسیقی نقش دارند ، افزایش یا کاهش می یابد.
Chabin می گوید: “برخلاف تکنیک های تصویربرداری عصبی سنگین مانند اسکن PET یا fMRI ، EEG کلاسیک می تواند به خارج از آزمایشگاه به سناریوهای طبیعی منتقل شود.” “آنچه بیش از همه جذاب است این است که به نظر می رسد موسیقی هیچ فایده بیولوژیکی برای ما ندارد. با این حال ، تأثیر دوپامین و سیستم پاداش در پردازش لذت موسیقی ، عملکرد اجدادی موسیقی را نشان می دهد. “
این عملکرد اجدادی ممکن است در دوره زمانی باشد که ما در انتظار بخش “القا کننده” موسیقی می گذرانیم. همانطور که منتظر می مانیم ، مغز ما مشغول پیش بینی آینده و ترشح دوپامین است. از نظر تکاملی ، توانایی پیش بینی اتفاقات بعدی برای بقا ضروری است.
چرا باید به مطالعه لرز ادامه دهیم؟
چابین می گوید: “ما می خواهیم اندازه گیری كنیم كه چگونه فعالیت های مغزی و فیزیولوژیكی چندین شركت كننده در محیط های موسیقی طبیعی و اجتماعی به هم پیوسته اند.” “لذت موسیقی یک پدیده بسیار جالب است که شایسته است بیشتر مورد بررسی قرار گیرد تا درک شود که چرا موسیقی پاداش می دهد و چرا موسیقی در زندگی بشر ضروری است.”
نحوه انجام مطالعه:
این مطالعه بر روی 18 شرکت کننده سالم – 11 زن و 7 مرد انجام شد. شرکت کنندگان از طریق پوسترهای دانشگاه و بیمارستان دانشگاه جذب می شدند. میانگین سنی آنها 40 سال بود ، نسبت به پاداش موسیقی حساس بودند و اغلب احساس لرز داشتند. آنها یک سری توانایی های موسیقی داشتند.
اسکن EEG با چگالی بالا در حالی که شرکت کنندگان به 15 دقیقه از قطعات 90 ثانیه ای لذت بخش ترین قطعات موسیقی خود گوش می دادند ، انجام شد. در حین گوش دادن ، به شرکت کنندگان گفته شد که از نظر ذهنی لذت خود را ارزیابی کنند و مشخص کنند که “احساس لرز” کرده اند. در کل ، 305 لرز گزارش شده است که هر یک به طور متوسط ، 8.75 ثانیه ادامه داشته است. این یافته ها حاکی از افزایش فعالیت مغز در مناطقی است که قبلاً در مطالعات PET و fMRI به لذت موسیقی مرتبط بودند.