یک فاجعه بزرگ گلخانه ای تقریبا تمام زندگی روی زمین را کشت – آنچه اتفاق افتاده است
تصویری که آغاز انقراض جمعی پرمین-تریاس را بر اساس یافته های جوریکووا و همکاران به تصویر می کشد. (2020) اسیدی شدن اقیانوس و از بین رفتن حیات دریایی در سطح اقیانوس که ناشی از انتشار زیاد CO2 آتشفشانی از تله های سیبری است.
دانشمندان در حال گسترش یکی از بزرگترین انقراضهای جمعی در تاریخ زمین است.
تاریخ زمین فجایعی را می داند که برای انسان غیر قابل تصور است. به عنوان مثال ، در حدود 66 میلیون سال پیش برخورد سیارک پایان دوران دایناسورها را رقم زد. مدتها قبل از آن ، 252 میلیون سال پیش ، در مرز بین دوره های پرمین و تریاس ، زمین شاهد یک واقعه انقراض جمعی بسیار شدیدتر بود که حدود سه چهارم از همه گونه های خشکی و حدود 95 درصد از همه گونه های اقیانوس را خاموش کرد. مدتهاست که فعالیتهای آتشفشانی در مقیاس عظیم در سیبری امروزه به عنوان محرک احتمالی انقراض جمعی پرمین-تریاس مورد بحث و بررسی قرار گرفته است ، اما دنباله دقیق وقایع منجر به انقراض همچنان بسیار بحث برانگیز است.
اکنون ، تیمی از محققان مرکز GEOMAR Helmholtz برای تحقیقات اقیانوس Kiel ، با همکاری مرکز Helmholtz Potsdam GFZ آلمان مرکز تحقیقات علوم زمین و دانشگاه های ایتالیا و کانادا ، برای اولین بار بازسازی قاطعی از وقایع اصلی که منجر به فاجعه بزرگ تحقیقات آنها همچنین درسهای تیره و تار را برای آینده می آموزد. آنها در مورد اکتشافات خود در ژورنال Nature Geoscience گزارش می دهند .
مرکز طیف سنجی جرمی یونی ثانویه (SIMS) در مرکز تحقیقات علوم زمین آلمان GFZ در پوتسدام.
تیم بین المللی به سرپرستی هانا جوریکووا ایزوتوپهای عنصر بور را در پوسته های آهکی براکیوپادهای فسیلی – موجوداتی مانند صدف – مطالعه کردند و با آن میزان اسیدی شدن اقیانوس ها را در مرز پرمین-تریاس تعیین کردند. از آنجا که pH اقیانوس و دی اکسیدکربن اتمسفر (CO 2 ) از نزدیک با هم ترکیب شده اند ، تیم قادر به بازسازی تغییرات CO 2 جو در آغاز انقراض از ایزوتوپهای بور و کربن بود. آنها سپس از یک مدل ژئوشیمیایی ابتکاری برای بررسی تأثیر تزریق CO 2 بر محیط استفاده کردند.
یافته های آنها نشان داد که فوران های آتشفشانی ، از آن زمان فعال سیل استان بازالت “تله های سیبری” ، مقادیر عظیمی از CO 2 را در جو منتشر می کنند. این انتشار بزرگ CO 2 چندین هزار سال به طول انجامید و منجر به اثر گلخانه ای شدیدی در اواخر جهان پرمین شد و باعث گرم شدن شدید و اسیدی شدن اقیانوس شد. تغییرات شگرف در هوازدگی شیمیایی در زمین باعث تغییر در بهره وری و دوچرخه سواری مواد مغذی در اقیانوس شد و در نهایت منجر به اکسیژن زدایی گسترده اقیانوس شد. عوامل استرس زای محیطی متعدد در نتیجه باعث از بین رفتن طیف گسترده ای از گروه های حیوانی و گیاهی می شود. دکتر جوریکووا می گوید: “ما با یک فاجعه آبشار روبرو هستیم که در آن افزایش CO 2 وجود دارد در جو مجموعه ای از رویدادها را به وجود آورد که به طور متوالی تقریباً تمام زندگی در دریاها را خاموش کرد. “
هانا جوریکووا می افزاید: “فوران های آتشفشانی باستان از این نوع با انتشار کربن انسانی قابل مقایسه نیستند و در واقع تمام ذخایر سوخت فسیلی مدرن برای آزاد کردن CO 2 در طول صدها سال کافی نیست ، چه رسد به هزاران سال 252 میلیون سال پیش منتشر شد. اما جای تعجب است که میزان انتشار CO 2 بشریت در حال حاضر چهارده برابر بیشتر از میزان انتشار سالانه در آن زمان است که بزرگترین فاجعه بیولوژیکی در تاریخ زمین را رقم زده است. “
بخش عمده ای از کار توسط محقق GEOMAR در کیل انجام شد ، اما او بعداً به GFZ (بخش 4.3) در پوتسدام پیوست و “مایه کیک” برای او نتایج همکاری با آزمایشگاه SIMS بود توسط مایکل ویدنبک در GFZ (بخش 3.1). با استفاده از پیشرفته ترین طیف سنج جرمی یونی ثانویه (SIMS) ، می توان ترکیب ایزوتوپی پوسته ها را مستقیماً روی نمونه ها در مقیاس میکرومتر اندازه گیری کرد. این امر امکان تعیین ترکیب ایزوتوپی بور حتی در کوچکترین قطعات پوسته های براکیوپاد را فراهم کرد. بسته به درجه اسیدی شدن دریاها ، پوسته های آهکی موجودات زنده در آنها از نظر ترکیب شیمیایی بسیار کمی متفاوت هستند.
