بر اساس تحقیقات جدید، تغییرات آب و هوایی ممکن است باعث شده است که درختان جنگل های بارانی از دهه 1980 با سرعت بیشتری بمیرند.

نتایج یک مطالعه بلندمدت بین‌المللی که در 18 مه 2022 در نیچر منتشر شد ، نشان می‌دهد که درختان استوایی در جنگل‌های بارانی استرالیا از دهه 1980 دو برابر بیشتر از قبل می‌میرند، احتمالاً به دلیل تأثیرات آب و هوایی. بر اساس این مطالعه، با افزایش اثر خشک شدن محیط زیست به دلیل گرم شدن کره زمین، میزان مرگ و میر درختان استوایی طی 35 سال گذشته دو برابر شده است.

وخامت چنین جنگل‌هایی باعث کاهش زیست توده و ذخیره‌سازی کربن می‌شود و پیروی از الزامات توافق پاریس برای حفظ دمای اوج جهانی بسیار کمتر از هدف 2 درجه سانتی‌گراد را دشوارتر می‌کند. مطالعه کنونی که توسط کارشناسان مرکز تحقیقات محیطی اسمیتسونیان و دانشگاه آکسفورد و همچنین موسسه تحقیقات ملی فرانسه برای توسعه پایدار (IRD) هدایت می‌شود، سوابق داده‌های بسیار گسترده‌ای را از جنگل‌های بارانی استرالیا تجزیه و تحلیل کرده است.

این نشان می دهد که میانگین میزان مرگ و میر درختان در این جنگل ها در طول چهار دهه گذشته بیش از دو برابر شده است. محققان کشف کردند که طول عمر درختان تقریباً نصف است که در بین گونه‌ها و مکان‌های منطقه ثابت است. به گفته محققان، این اثرات ممکن است در دهه 1980 مشاهده شود.

دکتر دیوید باومن، بوم‌شناس جنگل‌های استوایی در اسمیتسونیان، آکسفورد، و IRD و نویسنده اصلی این مطالعه اظهار می‌دارد: «تشخیص چنین افزایش قابل توجهی در مرگ و میر درختان شوک‌کننده بود، چه رسد به روندی که در تنوع گونه‌ها ثابت است. و سایت هایی که مطالعه کردیم دوبرابر شدن مستمر خطر مرگ و میر به این معنی است که کربن ذخیره شده در درختان دو برابر سریعتر به جو باز می گردد.

دکتر شان مک ماهون، دانشمند تحقیقاتی ارشد در اسمیتسونیان و نویسنده ارشد این مطالعه، خاطرنشان می‌کند: «دهه‌ها داده برای شناسایی تغییرات طولانی‌مدت در موجودات با عمر طولانی مورد نیاز است و سیگنال یک تغییر می‌تواند تحت تأثیر نویز قرار گیرد. از بسیاری از فرآیندها.”

دکتر باومن و مک ماهون تأکید می‌کنند: «یکی از نتایج قابل توجه از این مطالعه این است که نه تنها افزایش مرگ و میر را تشخیص می‌دهیم، بلکه به نظر می‌رسد این افزایش در دهه 1980 شروع شده است، که نشان می‌دهد سیستم‌های طبیعی زمین احتمالاً به تغییرات آب و هوایی واکنش نشان می‌دهند. دهه ها.”

پروفسور آکسفورد، یادویندر مالی، یکی از نویسندگان این مطالعه، خاطرنشان می‌کند: «در سال‌های اخیر تأثیرات تغییرات آب و هوایی بر مرجان‌های مرجانی بزرگ به خوبی شناخته شده است.

کار ما نشان می دهد که اگر از صخره به ساحل نگاه کنید، جنگل های بارانی معروف استرالیا نیز به سرعت در حال تغییر هستند. علاوه بر این، عامل محرک احتمالی که ما شناسایی می کنیم، افزایش قدرت خشک کردن جو ناشی از گرم شدن کره زمین، نشان می دهد که افزایش مشابهی در میزان مرگ و میر درختان ممکن است در سراسر جنگل های استوایی جهان رخ دهد. اگر اینطور باشد، جنگل‌های استوایی ممکن است به زودی به منابع کربن تبدیل شوند و چالش محدود کردن گرمایش زمین زیر 2 درجه سانتی‌گراد، فوری‌تر و دشوارتر می‌شود.»

سوزان لارنس، پروفسور بوم‌شناسی گرمسیری در دانشگاه جیمز کوک، می‌افزاید: «مجموعه‌های داده بلندمدت مانند این بسیار نادر و برای مطالعه تغییرات جنگل در واکنش به تغییرات آب و هوایی بسیار مهم هستند. این به این دلیل است که درختان جنگل های بارانی می توانند عمر طولانی داشته باشند و همچنین مرگ درختان همیشه فوری نیست.

مطالعات اخیر در آمازون همچنین نشان داده است که میزان مرگ و میر درختان گرمسیری در حال افزایش است و بنابراین سینک کربن ضعیف می شود. اما دلیل آن نامشخص است.

جنگل‌های بارانی استوایی دست‌نخورده ذخیره‌های اصلی کربن هستند و تا به حال «غرق‌کننده کربن» بوده‌اند که با جذب حدود 12 درصد از انتشار دی‌اکسید کربن ناشی از انسان، به‌عنوان ترمز متوسطی بر سرعت تغییرات آب‌وهوایی عمل می‌کنند.

این تیم با بررسی محدوده های آب و هوایی گونه های درختی که بالاترین میزان مرگ و میر را نشان می دهد، پیشنهاد می کند که محرک اصلی آب و هوا افزایش قدرت خشک شدن جو است. با گرم شدن جو، رطوبت بیشتری از گیاهان می گیرد و در نتیجه تنش آبی در درختان افزایش می یابد و در نهایت خطر مرگ افزایش می یابد.

هنگامی که محققان اعداد را خرد کردند، بیشتر نشان دادند که از دست دادن زیست توده ناشی از این افزایش مرگ و میر در دهه های گذشته با دستاوردهای زیست توده ناشی از رشد درختان و به کارگیری درختان جدید جبران نشده است. این بدان معناست که افزایش مرگ و میر به کاهش خالص پتانسیل این جنگل ها برای جبران انتشار کربن تبدیل شده است.

تیم تحقیقاتی شامل همکارانی از دانشگاه آکسفورد، دانشگاه جیمز کوک (استرالیا) و سایر موسسات (بریتانیا، فرانسه، ایالات متحده آمریکا، پرو) بود.