ریاضی نشان می دهد که چگونه استفاده گسترده از ماسک صورت برای مهار بیماری همه گیر COVID با افزایش قفل انسداد حیاتی است
یک مدل جدید ریاضی نشان می دهد که کاهش قفل کردن باید با استفاده گسترده تر و موثرتر از اقدامات کنترل مانند ماسک های صورت حتی با واکسیناسیون همراه باشد ، تا COVID-19 سریعتر سرکوب شود و احتمال قفل مجدد دیگر کاهش یابد.
این مدل که توسط دانشمندان دانشگاه های کمبریج و لیورپول تهیه شده است ، اخیراً در مجله Royal Society Interface منتشر شده است . این از معادلات ریاضی برای ارائه بینش کلی در مورد چگونگی گسترش COVID-19 تحت سناریوهای مختلف کنترل بالقوه استفاده می کند.
اقدامات كنترل شامل ماسك صورت ، شستن دست و فاصله اجتماعي در مقياس كوتاه (1-2 متر) همگي مي توانند تعداد ذرات ويروس را كه بين افراد پخش مي شود ، محدود كنند. این اقدامات “غیر فضایی” نامیده می شوند تا آنها را از دسته دوم اقدامات کنترل “مکانی” متمایز کند که شامل قفل شدن و محدودیت های سفر است ، که باعث می شود ذرات ویروس تا چه حد گسترش یابد. مدل جدید مقایسه اثرات مختلفی از اقدامات در کنترل شیوع COVID-19 را نشان می دهد ، و نشان می دهد که چگونه با از بین بردن قفل ، کنترل غیر فضایی باید افزایش یابد.
وی افزود: “استفاده موثرتر از اقدامات كنترلی مانند ماسك صورت و شستن دست به ما كمك می كند تا سریعتر همه گیری را متوقف كرده یا نتایج بهتری در توقف انتقال از طریق برنامه واكسیناسیون بدست آوریم. این همچنین بدان معنی است که ما می توانیم از یک قفل احتمالی دیگر جلوگیری کنیم. ” نویسندگان تأكید می كنند كه پیش بینی آنها به چنین اقدامات كنترل غیر فضایی بستگی دارد كه به طور موثر اجرا می شوند.
این مدل همچنین تأثیر اقتصادی-اجتماعی هر دو نوع اندازه گیری و نحوه تغییر این وضعیت در همه گیر را در نظر گرفته است. پیامدهای اقتصادی – اقتصادی اقدامات فضایی مانند قفل شدن با گذشت زمان افزایش یافته است ، در حالی که هزینه اقدامات کنترل غیر فضایی کاهش یافته است – به عنوان مثال ، ماسک های صورت به طور گسترده تری در دسترس قرار گرفته اند و مردم به استفاده از آنها عادت کرده اند.
دکتر استفان کرنل در گفت: “اقداماتی مانند قفل کردن که میزان حرکت افراد بالقوه را کاهش می دهد می تواند تأثیر مهمی در کنترل شیوع بیماری داشته باشد ، اما روشهایی که هر زمان افراد مخلوط می شوند خطر انتقال را کاهش می دهند راهی ارزان برای تکمیل آنها فراهم می کنند.” دانشگاه لیورپول ، نویسنده مشترک مقاله.
این مدل از یک برنامه تحقیقاتی گسترده تر برای شناسایی استراتژی های کنترل بیماری های گیاهی تهدید کننده محصولات اصلی بوجود آمده است. با استفاده از یک رویکرد ریاضی به جای یک مدل شبیه سازی رایانه ای معمولی ، نویسندگان توانستند – برای طیف گسترده ای از سناریوها – بینش کلی در مورد نحوه مقابله با بیماری های عفونی گیاهان و حیوانات تازه ظهور شده را شناسایی کنند.
وی افزود: “مدل جدید ما به ما كمك خواهد كرد كه چگونه بیماریهای مختلف عفونی می توانند گسترش یافته و بومی شوند. این به ما کمک می کند تا استراتژی های کنترل بهتری پیدا کنیم و همه گیری های آینده را سریعتر و با کارآیی متوقف کنیم. “، پروفسور کریس گیلیگان در گروه علوم گیاهی دانشگاه کمبریج ، یکی از نویسندگان مقاله ، گفت.
