فریب شیرین: “فرضیه قند” توسعه آب مروارید دیابتی یک بررسی واقعیت چشم باز می کند

در مدل‌های پیش بالینی، محققان مکانیسم جدیدی را کشف کردند که زمینه ساز ایجاد آب مروارید دیابتی است که فرضیه فعلی را تضعیف می‌کند.

محققان بیمارستان بریگهام و زنان مکانیسم جدیدی در ایجاد آب مروارید دیابتی کشف کرده اند که “فرضیه قند” دیرینه را به چالش می کشد. مطالعه آنها نشان داد که سلول های ایمنی از بدن مژگانی چشم به سمت عدسی مهاجرت می کنند و در نتیجه تغییرات سلولی ایجاد می شود که عملکرد عدسی را به خطر می اندازد. این تغییرات حتی قبل از اینکه سطح قند خون بالا وجود داشته باشد رخ می دهد، و نشان می دهد که عوارض دیابت ممکن است در دوران پیش از دیابت شروع شود. این کشف مستلزم بررسی مجدد تئوری‌های کنونی است و ممکن است جامعه پزشکی را به درک منشأ عوارض دیابت و درمان‌های غیرجراحی بالقوه نزدیک‌تر کند.

یافته های جدید محققان بیمارستان بریگهام و زنان ، یکی از اعضای موسس سیستم مراقبت های بهداشتی Mass General Brigham، با تصورات قبلی در مورد نقش قند در شروع آب مروارید دیابتی در تضاد است. تیم تحقیقاتی با استفاده از یک مدل حیوانی که دیابت نوع 2 را به طور دقیق تری در انسان بیان می کند، علائم اولیه آسیب را در چشم قبل از شروع دیابت نوع 2 پیدا کردند که نشان می دهد ممکن است عوارض دیابت در دوران پیش از دیابت شروع شود. نتایج در مجله Biomedical Science منتشر شده است .

علی حافظی مقدم، MD، PhD، مدیر نانو نشانگرهای زیستی مولکولی، گفت: یک دام در فرآیند علمی این نیست که یک نظریه می تواند نادرست باشد، بلکه این است که وقتی منطقی به نظر می رسد و با آزمایش های جدید به چالش نمی کشد، بدیهی تلقی می شود. -آزمایشگاه تصویربرداری (MBNI) در گروه رادیولوژی در بریگام و دانشیار دانشکده پزشکی هاروارد. شواهدی که ما در اینجا جمع آوری کرده ایم، نظریه دیرینه در مورد آب مروارید دیابتی را زیر سوال می برد و از ما می خواهد که عقیده فعلی را که برای توضیح آب مروارید مرتبط با دیابت بر آن استناد شده است، دوباره بررسی کنیم.

آب مروارید – کدر شدن عدسی چشم – اولین علت نابینایی در سراسر جهان است و یکی از عوارض شایع دیابت نوع 2 است. فرضیه فعلی پشت ایجاد آب مروارید دیابتی “فرضیه قند” ابداع شده است و نشان می دهد که قند خون بالا – یکی از مشخصه های دیابت – مقدم بر ایجاد آب مروارید است. مفروضات کاری زیربنایی فرضیه قند، سطوح بالاتر گلوکز را در لنزهای افراد مبتلا به دیابت توصیف می کند که به مولکول الکل قند به نام سوربیتول تبدیل می شود که تغییرات ساختاری را در عدسی چشم ایجاد می کند که قبل از ایجاد آب مروارید ایجاد می شود. در حالی که ثابت نشده است، محققان به ندرت این نظریه را به دلیل ماهیت قابل درمان آب مروارید بررسی می کنند.

حافظی مقدم و همکارانش موش صحرایی علف نیل را مورد مطالعه قرار دادند، مدلی که در ابتدا گزارش دادند وقتی در اسارت نگهداری می‌شود به طور خودبه‌خود به دیابت نوع 2 مبتلا می‌شود و از نزدیک این بیماری را در انسان تقلید می‌کند. این حیوانات نیز مانند انسان های مبتلا به دیابت نوع 2 ابتدا انسولین تولید می کنندمقاومت و سطح انسولین خون بالا قبل از اینکه گلوکز خون آنها بالاتر از حد طبیعی باشد. محققان با استفاده از یک تکنیک تخصصی به نام میکروسکوپ استریو با نور میدان روشن دوگانه، ایجاد ریز ضایعات نقطه مانند را مشاهده کردند که مستعد تشکیل آب مروارید در نواحی داخلی قشر عدسی بودند. به طور غیرمنتظره ای، آنها متوجه شدند که تقریباً در نیمی از حیوانات مورد آزمایش، این ریز ضایعات قبل از اینکه حیوانات به هیپرگلیسمی یا قند خون بالا مبتلا شوند ظاهر شدند، که نشان می دهد سطح گلوکز خون افزایش نمی یابد و منجر به ایجاد آب مروارید می شود.

در عوض، محققان شناسایی کردند که سلول‌های ایمنی از ساختارهای تخصصی چشم به نام اجسام مژگانی به سمت عدسی در حال مهاجرت هستند. در این مناطق، جایی که سلول‌های ایمنی از کپسول عدسی عبور می‌کردند، دریافتند که سلول‌های اپیتلیال که به طور معمول سطح داخلی کپسول عدسی را می‌پوشانند، هویت خود را تغییر داده و رفتار متفاوتی داشتند. این تغییرات که به آن تبدیل اپیتلیال-مزانشیمی (EMT) نیز گفته می‌شود، با رشد ظاهراً سازمان‌یافته سلولی، مرگ سلولی و مهاجرت سلولی به داخل بدن عدسی همراه بود. در برخی از مناطق، سلول های تازه تبدیل شده به سادگی موقعیت اصلی خود را خالی کرده و به عدسی راه پیدا کردند. چنین تغییرات سلولی، هر چند در ابعاد کوچک، به طور قابل توجهی عملکرد لنز را به خطر می اندازد.

در حالی که هنوز خیلی زود است که بگوییم دقیقاً چه چیزی باعث می‌شود سلول‌های ایمنی و سلول‌های اپیتلیال رفتاری را که انجام می‌دهند، انجام دهند، اما محققان به این نتیجه رسیدند که مطالعه آنها به بررسی بیشتر نظریه‌های رایج نیاز دارد. همچنین ممکن است جامعه پزشکی یک گام به درک مکانیسم‌های سلولی منشأ عوارض دیابت در مرحله پیش از دیابت این بیماری نزدیک‌تر شود. و هنگامی که حافظی مقدم پیش بینی می کند پاتوژنز را درک کنیم، می توانیم به جستجوی چگونگی جلوگیری از ابتلا به آب مروارید و سایر عوارض احتمالی در افراد مبتلا به دیابت در سایر نقاط بدن بپردازیم.

حافظی مقدم گفت: در حالی که امروزه آب مروارید به راحتی با جراحی قابل برداشتن است، این روش با خطر عوارض همراه است و هزینه بالایی هم برای افراد و هم برای سیستم بهداشتی ما دارد. با بیش از 500 میلیون نفر در سراسر جهان و 37 میلیون آمریکایی مبتلا به دیابت که اکثریت آنها مبتلا به نوع 2 هستند، انگیزه ای برای تلاش برای یافتن راه های غیرجراحی برای پیشگیری، کند کردن یا حتی معکوس کردن این عارضه وجود دارد. شاید روزی بتوان از انجام این جراحی ها به کلی اجتناب کرد. و این مستلزم آن است که به اصول اولیه فرآیندهای سلولی زیربنای توسعه آب مروارید برگردیم.