دانلود کتاب عشق بدون بیداری ممکن نیست اثر آدیا شانتی pdf

فایل ممکن است بخاطر نمایش در سایت بهم ریختگی داشته باشد.

دانلود کتاب عشق بدون بیداری ممکن نیست اثر آدیا شانتی pdf

وقتی «هشیاری» تصمیم می‌گیرد به صورت یک شیء متجلی شود، یعنی یک درخت، صخره، سنجاب یا خودرو؛ مشکل زیادی ایجاد نمی‌کند؛ اما وقتی تلاش کند تا خودآگاه یا نسبت به خود هشیار شود، به نظر می‌رسد وضعیت نسبتاً پیچیده می‌شود. اکنون دربارۀ زندگی انسانی صحبت می‌کنم، زمانی که هشیاری به صورت انسان متجلی می‌شود. در این فرایند، تقریباً همیشه گم می‌شود.

انسان‌ها ذاتاً خودآگاه اند اما به نظر می‌رسد هزینه‌ای که برای خودآگاه شدن هشیاری پرداخته‌اند تقریباً همان از دست دادن هویت حقیقی است. هشیاری جلوه‌گر است که مشکلی نیست، اما تلاش می‌کند تا خودآگاه شود. در فرایند آگاه شدن به خود، تقریباً همیشه کاری می‌کند که ممکن است از نظر شما اشتباه باشد. این تغییر موقتی در تکامل یافتن خودآگاهیِ حقیقی چندان اشتباه نیست.

در آن تغییر موقت، هشیاری خودش را در آنچه آفریده گم می‌کند و با آن آفرینش همذات پنداری می‌کند. این تغییر موقت شرایط انسانی نامیده می‌شود. وقتی هشیاری خودش را فراموش می‌کند، ممکن است هر نوع اشتباهی مرتکب شود. اولین اشتباه این است که تقریباً همیشه با آنچه آفریده همذات پنداری می‌کند که در این مورد انسان است. مثل موجی که فراموش می‌کند به اقیانوس تعلق دارد، هشیاری هم منبع خود را فراموش می‌کند.

به جای آنکه اقیانوس کامل باشد، با این هذیان نفرت انگیز روبه رو می‌شود که فقط موجی در سطح آن اقیانوس است. پس تجربه‌ای خیلی سطحی از خودش دارد. البته همچنان از خودش آگاه است؛ اما از چیزی آگاه است که به غایت سطحی و محدود است. وقتی با تنها چیزی که همذات پنداری می‌کند موجی کوچک است پس هر نوع سردرگمی‌ای ایجاد می‌کند چون آن هویت حقیقی نیست.

هر چیزی که حقیقی نباشد، طبیعتاً منجر به رنج می‌شود و تنها دلیلی که رنج یا تعارض وجود دارد، جهل است. هویت، در آغاز، اشتباهی خیلی معصومانه است. با معصومیت شروع می‌شود؛ اما مثل خیلی چیزهای دیگر که با معصومیت شروع می‌شوند، وقتی زمان می‌گذرد نتایج معصومانه به نظر نمی رسند. این بخش طبیعی شرایط انسانی است.

انگار بخشی از رشد تکاملی است که هشیاری از طریق انسان دارد تجربه می‌کند.  مثلاً وقتی به رشد انسان فکر می‌کنید، می‌دانید متولد شده‌اید، کودکی و نوجوانی را طی کرده‌اید و اگر از آن مرحله به سلامت بیرون آمده باشید که البته جای تردید دارد، انسان بزرگسال شده‌اید، ممکن است به گذشته نگاه کنید و بگویید: «خب، من واقعاً در ده سالگی احمق بوده ام. حتی در هفده سالگی از آن‌هم احمق‌تر و بعد بین 20 تا 45 سالگی به نظرم بفهمی نفهمی عاقل‌تر شده‌ام.»

ممکن است به گذشته نگاه کنید و ببینید تمام آن مراحل رشد اشتباه بوده‌اند، انگار نبایست بوده باشند، اما این برداشت از حقایق اشتباه است. این فقط بخش طبیعی بزرگ شدن بوده است. از نظر معنوی شرایط انسانی بخش طبیعی تکامل هشیاری است که تلاش می‌کند تا از طریق فرم آگاه شود. هشیاری به جای منبع فرم، به فرم عادت می‌کند.