دانلود کتاب هنر رهایی از رنج اثر آدیا شانتی pdf

پیش نمایش

دانلود کتاب هنر رهایی از رنج اثر آدیا شانتی pdf

یکی از مهمترین چیزها در زندگی این است که بتوان درکی از ثباتِ درونی پیدا کرد؛ چون شالوده‌ای است که به ما اجازه می‌دهد تا ماهیت تجربه‌ی خود را کاملاً روشن و عینی ببینیم. زمانی که در زندگی خود این ثبات درونی را پیدا نکنیم، همیشه، تجربه‌ی بعدی، اتفاق بعدی، آدم بعدی یا وضعیت بعدی‌ای که با آن مواجه می‌شویم و برای ما سخت یا چالش برانگیز است به ما امر و نهی خواهد کرد.

با این حال برای بسیاری از ما رسیدن به ثبات درونی واقعی، در سطح عاطفی و فکری، بسیار دشوار است. این ثبات درونی را می‌توان به وزنه تعادل قایق تشبیه کرد. کف هر قایق یک وزنه تعادل وجود دارد که جلوی وارونه شدن قایق را در برابر باد می‌گیرد. این وزنه باعث می‌شود قایق در مسیر مستقیم حرکت کند. برای انسان نیز، این نوع وزنه‌ی تعادل یا ثبات درونی از ظرفیت قرار گرفتن در معرض سکوتی درونی نشئت می‌گیرد.

از طریق این سکوت درونی و این سکون درونی است که به نوعی ثبات می‌رسیم. طوری که دیگر ذهنیت‌های ما و شرطی شدن با چیزهایی که همه‌ی ما به ارث برده‌ایم یا آموخته‌ایم، به ما امر و نهی نکنند. برای رسیدن به این ثبات باید بتوانیم به طریقی نو گوش دهیم. در آن زمان است که می‌توانیم این سکوت درونی عمیق را تجربه کنیم. این سکوت صرفاً یک ذهن ساکت نیست، جایی که ذهن استراحت کند و شما هیجان یا احساسی را تجربه نکنید…

یا جایی که دنیای بیرون را نشنوید یا ارتباطی با آن نداشته باشید. بلکه فضایی درون جایی است که تمام تجربه ما، به طور طبیعی، آنجا اتفاق می‌افتد. این نوع دیگری از سکوت است. معمولاً وقتی می‌گویند سکوت، بلافاصله به ذهنی ساکن فکر می‌کنیم؛ ذهنی که تنها به چیزهای خوب فکر می‌کند یا ترجیحاً اصلاً فکر نمی‌کند. اما این سکون نسبی است و تمام فرم‌های سکون نسبی، نوعی احساس‌اند.

ذهن شما ممکن است برای مدت زمانی ساکن باشد اما پس از آن کم‌کم شروع به حرکت می‌کند. هیجانات شما ممکن است برای مدتی کاملاً متعادل و تحت کنترل به نظر برسند، اما دیر یا زود، شروع به تغییر می‌کنند. هر تجربه‌ای تغییر می‌کند، چه درونی چه بیرونی. ماهیت خودِ تجربه تغییر و حرکت است و به این دلیل است که بسیاری از ما می‌بینیم داریم تا حدی از این تعادل خارج می‌شویم و حسِ خویشتنداری خود را از دست می‌دهیم.

به نظر می‌رسد کل دنیا در حال تغییر است و گویا این تغییر دارد خیلی خیلی سریع هم اتفاق می‌افتد. پس اگر در جست وجوی سکون نسبی باشیم، اگر بخواهیم کل این تغییر و حرکت را متوقف کنیم، همیشه، آماده‌ی هراس و اضطرابیم؛ چون این نوع سکون فرار است، به سختی باقی می‌ماند و ممکن است در یک آن از دست برود. برای پیدا کردن این سکون درونی:

به جای اینکه تلاش کنیم تا با انقباض یا پنهان شدن ذهن یا محیط خود را کنترل کنیم، باید حواس خود یعنی گوش دادن، احساس کردن و دیدن را کاملاً باز کنیم و رها و نامحدود بشویم. باید از تمام تجربه‌های خود استقبال کنیم: هم تجربه هایی که درون و هم آنها که بیرون از ما دارند اتفاق می‌افتند. وقتی آگاهانه از تمام تجربه‌های خود استقبال کنید، رفته رفته نوع مشخصی از سکون پدیدار می‌شود.

اشاره‌ی من به آن سکونی است که مستقیماً با این ظرفیت مواجهه با تمام تجربه‌ها در ارتباط است، نه فقط تجربیاتی که خوشایند یا آرام بخش‌اند. حتی اگر ذهنی شلوغ داشته باشید اگر دست از قضاوت کردن ذهن خود بردارید که چرا شلوغ است، حتی اوج آن شلوغی، متوجه این سکون می‌شوید.