دانلود کتاب پس از بیست سال اثر سلمان کدیور pdf

فایل ممکن است بخاطر نمایش در سایت بهم ریختگی داشته باشد.

دانلود کتاب پس از بیست سال اثر سلمان کدیور pdf

ذوالکلاع در محراب عبادت میان علی و معاویه حیران بود. به این می‌اندیشید که اگر معاویه بر علی غالب آید و ادعای خلافت کند، سرنوشت او چه خواهد شد. به خوبی می‌دانست که معاویه هیچ‌گاه او را خوش نداشته و بی‌شک اگر به قدرت برسد، او را نادیده خواهد گرفت. ازسوی دیگر اگر به سوی علی می‌رفت مردم و مریدانش خائنش می دانستند، از او روی گردان شده و شرحبیل را مقتدای خویش قرار می‌دادند.

و این چیزی بود که هم سابقه‌اش در شام را به باد می‌داد و هم معاویه آن را می پسندید. پس ناچار بود میان آنچه بد و بدتر می‌پنداشت یکی را برگزیند و تا فرصت داشت، برای مهار معاویه در آینده چاره‌ای بیاندیشد. باید برای بیعت با او شرطی می‌گذاشت که معاویه نتواند او را نادیده بگیرد و شأن و منزلتش را لگدمال کند. تا این سخنان از ذهنش گذشت، چهره همسرش و جنازه حوشب، آمیخته با سخنان سلیم، در نظرش مجسم شد و افکارش را پراکنده ساخت.

آیا تا به حال این قدر خود را مستأصل و مضمحل و زندگانی و سابقه و شرافتش را بر باد رفته دیده بود؟ شیخ در دریای افکار پریشانش غرق بود که بشیر سراسیمه بر او وارد شد و نفس نفس زنان گفت: یا شیخ… جناب عتبه… جناب عتبه.» شیخ بدون اینکه سر برگرداند، گفت: «عتبه چه؟» «جناب عتبه به دیدار شما آمده اند با مردانی دست و چشم بسته.» شیخ به طرف غلام برگشت: مردانی چشم و دست بسته؟

«آری به گمانم قاتلان ام منصور و جناب حوشب‌اند.» شیخ را بهت برد. «قاتل أم منصور؟» از جا جهید و به حیاط عمارت وارد شد و عتبه را دید که همراه با سربازان بسیار در حالی که سه مرد را در بند کرده، انتظارش را می‌کشد و مردمان بسیاری که میان درب ورودی خانه ازدحام کرده و متعجب به آنچه روبه رویشان واقع بود می نگریستند. عتبه با صدایی بلند گفت: «سلام بر شیخ بزرگ شام.»

شیخ سراسیمه بدون اینکه پاسخ سلام عتبه را بدهد، گفت: «اینجا چه خبر شده است؟ اینان کیستند؟» عتبه سر فرو انداخت و گفت: «جسارت مرا ببخشایید. شیخ اما لازم بود که خود به حضورتان شرف‌یاب شوم. اینان قاتلان همسر شما و جناب حوشب هستند.» سپس اشاره‌ای کرد و سربازی چشمان یکی از مردان را گشود. شیخ به مرد خیره شد که با موهایی ژولیده و هیبتی لاغر و بلند، دو زانو بر زمین زده و سرش را در سینه فرو برده بود.