ترجمه متون روانشناسی 2 مداخله زود هنگام

فایل ممکن است بخاطر نمایش در سایت بهم ریختگی داشته باشد.

ترجمه متون روانشناسی 2 مداخله زود هنگام

فرمت: ورد(word)

حجم: 86 کیلوبایت

هنگامی که بیمار شدم، در یک سیستم مداخله زودهنگام قرار گرفتم و ۱۸ ماه مهلت دادم

کیفیت بالا، تشویق و حمایت. تشخیص متفاوتی در این مورد داده شده‌است. و تشخیص علائم  که در یک واحد تجربه کرده‌ام دشوار است.

اختلال سلامت روانی. این نظر من است که مداخله زودهنگام یک سیستم موثر است که از یک بیماری خاص مستقل بوده و برای افرادی مفید است که سلامت روانی را تجربه می‌کنند

در وسط کشتی.

هدایت به روان‌پریشی

بزرگ شدن می‌تواند یک تجربه دردناک باشد، و من هرگز کسی نبودم که کارها را آسان انجام دهم.

عذر و بهانه گیری به ذهنم می‌رسد و می‌پذیرم که چند بار تلاش کردم. خانواده‌ام از آنجاعبور کردند بعضی اوقات سخت بود و من چیزهایی را که احساس می‌کردم بسیار مهم است از دست داده‌ام برای بسیاری از روزهای اول من نوجوانی من روی شغلی در بسکتبال تمرکز کردم و این

هدف به خوبی پی‌گیری شد.

انتخاب ایالتی و تور اطراف آمریکا. سپس چند زخمی ورزشی که نیازمند عمل جراحی هستند

مجبور شدم سهام بگیرم و بالاخره خوابم را رها کردم. در مورد من نیز مسائلی وجودداشت.

خانواده‌ای که وقتی پانزده‌ساله بودم از هم جدا شدند، اما وقتی به عقب نگاه می‌کنم، به نظر می‌رسد که هیچ چیز کاملاً عادی نبود تا خشم مرا نسبت به جهان توجیه کند.

به هر حال، هیچ چیز برای بسیاری از مردم صادق نبود.

من عصبانی بودم و انتخاب‌های بدی کردم. شاید من پیش‌بینی سن و بینش را نداشتم.

اما در قلب خود می‌دانم که نیاز به مخرب بودن دارم و می‌خواستم به خودم صدمه زدم. شاید

فقط برای دیدن درد به دنیا نیاز داشتم.

دلیل آن هر چه که باشد، دوران نوجوانی من یک چرخه ادامه‌دار از خود نابودی بود.

مواد مخدر و الکل قسمتی از آن را بازی می‌کردند، اما فقط به ابزار در دسترس بودند.

برای این که به خودی خود خرابی به بار آورد. اگر هیچ دارویی در دسترس نبود، مطمئن بودم که چیز دیگری را پیدا کرده‌ایم. این که آیا این روابط اشتباه بوده، آسیب جسمی، قانونی

پیامدها یا خیلی وحشتناک، نتایج انتخاب‌های بد تقریباً شبیه هم بودند.آن‌ها فقط آسیب‌دیده اند.

ممکن است تعجب کنید که چرا کسی چنین چرخه‌ای را وارد می‌کند. چرا توقف نکنیم?من …

می‌خواهم به این سوال پاسخ دهم, اما الان جوابی ندارم.

پس. شاید تعداد انتخاب‌های ما در سطحی باشد که دسترسی نداریم

تا. شاید ما به طور ناخودآگاه تحت‌تاثیر رابطه مان با خودمان باشیم, یا شاید ما فقط شرایطی را ایجاد می‌کنیم که بازتابی از نحوه احساس ما باشد. شک دارم که واقعاً بدانم. من نظریه‌های زیادی در مورد اینکه چرا مردم به خود مخرب و چگونه منفی می‌شوند, خوانده‌اند.

خود تصویر به آن مربوط می‌شود. کاش می‌توانستیم آن را طوری درک کنیم که نگرش‌ها و نگرش‌های نادرست درباره خودمان. شخصا فکر کنید که مساله خود – تصویر حیاتی است و تغییر سازنده می‌تواند بیشتر از همه باشد

موثر است. راهی که منجر به درد, رنج و سلامت بیمار می‌شود, باید در جایی شروع شود.