جزوه مهارتهای رفتاری و ارتباطی

برای مشاهده پیشنمایش کلیک کنید

فایل ممکن است بخاطر نمایش در سایت بهم ریختگی داشته باشد.

جزوه مهارتهای رفتاری و ارتباطی

فرمت: ورد ( word )

حجم: 151 کیلوبایت

مقدمه

در بین گروههاي بهداشتی تنها گروهی که ارتباط مستقیم و طولانی با مددجو دارد گروه پرستاري می باشد . در علم پرستاري هم برقراري ارتباط بین پرستار و بیمار هسته اساسی را تشکیل می دهد. این ارتباط از نوع حرفه اي بوده و بر اساس اعتماد و احترام متقابل بیان شده است.ارتباطی که بین پرستار و بیمار به وجود می آید به علت تشریک مساعی است که پرستار و بیمار در جهت ارتقاي بالاترین سطح سلامت بیمارباهم برقرار می کنند. به منظور برقراري رابطه جهت کمک به بیمار، پرستار باید با مهارتهاي ارتباطی که بدون آن ایجاد ارتباط غیر ممکن خواهد بود، آشنا باشد. و چون بیماران در گروههاي مختلفی از نظر اعتقادي ، اجتماعی و فرهنگی و اقتصادي دارند در نتیجه باید زبان مشترك و قابل تفهیم براي هر دو گروه ارائه دهنده خدمات (پرستار) و گیرنده خدمات ( بیمار) موجود باشد تا این ارتباط هر چه سریع تر انجام شود تا

بتوان در مدت کوتاهی به بالاترین نتیجه قابل انتظارکه همان ارائه مراقبت استاندارد و رضایتمندي هردو گروه می باشد دست یافت.

فن ارتباطات به عنوان یکی از مهارتهاي مهم حرفه پرستاري از طریق مطالعه و تمرین قابل کسب است. پرستاران به مقتضاي شغلشان به تبادل اطلاعات با اشخاص مختلف پرداخته و روابط انسانی با بسیاري از افراد برقرار می کنند. اصول و تکنیکهاي ارتباط مؤثر باعث بهبود روابط و محیط کلی تعاملات پرستار شده و به او در رسیدن به استانداردهاي حقوقی، گروهی و کلینیکی در عمل کمک می کند. از طرفی نارسایی دربرقراري ارتباط مشکلات سختی را به دنبال خواهد داشت و باعث افزایش مسئولیت شده و اعتبار حرفه اي را مورد تهدید قرار می دهد.در بسیاري از موقعیتها در ارتباط بین فردي خطاهایی رخ می دهد که لزوم آشنایی با موازین پیشگیري از این موانع را حائز اهمیت می سازد. به همین دلیل شایسته است برنامه ریزان امور بهداشتی که مسئولیت تربیت نیروي انسانی شاغل در بخش خدمات مربوط به سلامتی (بهداشتی –

درمانی) را برعهده دارند، در برنامه آموزش این گروه تاکید آموزشی کامل به عمل آورند تا کارکنان شاغل در خدمات مربوط به سلامتی قادرباشند ارتباط موثرتري با خدمت گیرندگان خود برقرار نمایند وهدف نهایی ارتقاء سلامتی جامعه را تحقق بخشند.

همچون سایر مهارتهاي پرستاري، ارتباط نیازمند دانش تئوري و ارزش گذاري بر آن و عمل به آن است ، لذادر این مجموعه سعی شده هر چندمختصر ولی با تأکید بر اصول اولیه علم ارتباط همکاران را در رسیدن به این اهداف یاري نمود.

تعریف ارتباط

ارتباط فرایند تبادل اطلاعات و یا فرایند ایجاد و ارسال مفاهیم است. تعریف جامع تري از ارتباط عبارتست از فرایند انتقال پیام از فرستنده به گیرنده، مشروط برآن که محتواي مورد انتقال از فرستنده به گیرنده منتقل شود و یا بالعکس. برداشت هایی که از این تعریف می توان داشت این است که اولاٌ ارتباط نوعی فرایند است، دیگر اینکه براي برقراري ارتباط حداقل حضور سه عنصر فرستنده ،گیرنده و پیام الزامی است. در مدلهاي جدید ارتباطات به جاي استفاده از کلمات فرستنده و گیرنده، از کلمه برقرارکنندگان ارتباط استفاده می شود، زیرا به طور همزمان هردو طرف هم فرستنده و هم گیرنده هستند و اثرات گفتار یکدیگر را با واکنش به یکدیگر نشان می دهند. پسمفهوم “منبع-گیرنده” نقش شرکت کنندگان را دقیق تر توضیح می دهد.

در ابتدا باید پرستار پیام مورد نظر را در ذهن فرد مقابل به روشنی مشخص کرده و سپس براي ارسال آن تصمیم بگیرد.

-1 چه پیامی منتقل شده است( نظیر چگونگی رفتن به جایی یا انجام کاري، دادن اطلاعاتی نظیر توضیح درمورد انجام عکس رادیولوژي یا یکسري آزمایشات خاص، انجام رفتاري خاص یا ابراز محبت)

-2 چه کسی پیام مورد نظر را دریافت می کند(آیا بیمار را به عنوان یک انسان به اندازه کافی می شناسیم؟،آیا درباره زمینه قبلی بیمار همه چیزرا می دانیم؟،چگونگی نقطه نظرات بیمار)

-3 چرا این پیام باید منتقل شود؟ (آیا بیمار نیاز دارد چیزهایی را براي آشنایی با موسسه یا بیمارستان بداند؟،آیا جهت غلبه بر ترس ناشی ازجراحی نیاز به کمک دارد؟،آیا بیمار به این پیام براي حفظ ایمنی خود و نیز براي افزایشعدم وابستگی نیاز دارد؟)

-4 پیام باید چگونه ( از چه راهی ) منتقل گردد؟(آیا باید با بیمار صحبت کرد یا اطلاعات را کتبی داد؟، آیا بهتر است براي این پیام از ارتباط غیرکلامی استفاده شود؟)

-5 ارتباط باید درکجا برقرارگردد؟(اتاق بیمار؟ ایستگاه پرستاري؟ خارج از واحد پرستاري؟)

-6 چه زمانی ارتباط باید برقرار گردد؟ )آیا بیمار پذیراي پیام است؟، آیا بیمار هم اکنون نیاز به پیام دارد؟، آیا پیام باید به تعویق بیفتد؟،آیا افراد دیگر نظیر افراد خانواده بیمار حضور دارند؟)