دانلود کتاب در ستایش بی سوادی اثر هانس ماگنوس انسنس برگر pdf

فایل ممکن است بخاطر نمایش در سایت بهم ریختگی داشته باشد.

دانلود کتاب در ستایش بی سوادی اثر هانس ماگنوس انسنس برگر pdf

کسی که در جامعه ی آلمان پا به میدان بحث های سیاسی می گذارد، باید پیه مخاطرات آن را هم به تن خود بمالد. در این میدان، تهمت و افترا که امروزه نقل و نبات هر مجلسی شده کمتر بازدارنده است. تهمت رسمی دیرینه است و در عالم روزنامه نگاری روالی عادی. خطر بزرگ برای هر که در بحث های رسانه ای وارد می شود، خطر روشنفکرانه است؛ چرا که همیشه کار به اینجا می کشد که تو به صرف بیان نظر خود احمق تلقی می شوی. لازم هم نیست پی دلیل بگردی:

کسی که به مفروضات و بدیهیات مجریان این بحثها تن در میدهد کارش ساخته است و گناه آن را هم باید به پای خودش نوشت؛ چون که معلوم است قواعد این بحث ها، که همه حریفان کمابیش با رضایت به آن گردن می گذارند، از کجا می آید. در دفاتر حزبی از دیرباز بر این نکته تاکید می شده است که اهمیت سیطره بر مفاهیم کمتر از تسلط بر دستگاه حزبی نیست. مهارت سیاستمداران را در سرمشق ساختن این اندیشه باید ستایش انگیز دانست، خاصه وقتی می بینی برای این طبقه چیزی بیگانه تر از اندیشه وجود ندارد.

استحاله ی بیش از پیش مجادلات سیاسی و تبدیل آن به یک وهم رسانهای تنها یکی از پیامدهای این رویکرد است. این وهم در بحث های تلویزیونی باز آبکی تر می شود و چندان ملال آور که انگار با گزارش هفتگی دولت روبه رویی. حزب مخالف هم رویکردش می شود نقيضه گویی با حریف و استدلال هایش چیزی بیش از وارونه کردن حرف مخالفانش نیست. این برخورد بدوی در بحث، به ویژه در موضوع «امور اتباع بیگانه» و «مسئله ی پناهندگی» نمودی بارز می یابد.

خود همین عناوین هم دستپخت سیاست رسمی دولت آلمان است. سیاست بازان با این دو مسئله با دو روش دلبخواه برخورد می کنند: ابتدا بنای بحث را بر اخلاقیات می گذارند، اما هر بار که پای عمل پیش می آید و دیگر نمی شود به شعار اخلاقی بسنده کرد، به مشکلات حقوقی پناه می برند. در این نقش عوض کردن ها آن پرسش های بنیادین و حادی که طرحشان آشکارا به سود هیچ حزب و حریفی نیست، از قلم می افتند.

می خواهم در اینجا پرسشی را مطرح کنم که البته برای مسئله ی مهاجرت بزرگ اهمیت محوری ندارد، اما برای همه آنهایی که با هر گذرنامه و مهر و به هر علتی در حال حاضر در این کشور زندگی می کنند مسئله ی مرگ و زندگی است. در یک کلام، پرسشم این است که آیا آلمان جای زندگی هست یا نه؟ از دید من آن کشوری جای زندگی نیست که در آن دسته های چماقدار به راحتی بتوانند به هر که خواستند در خیابان حمله کنند و خانه هر که را که میلشان کشید به آتش بکشند.