دانلود کتاب عطر خوش مرگ اثر گی یرمو آریاگا خوردان pdf

فایل ممکن است بخاطر نمایش در سایت بهم ریختگی داشته باشد.

دانلود کتاب عطر خوش مرگ اثر گی یرمو آریاگا خوردان pdf

در راه خانه ی فیگوئروآ، رامون حس کرد حالش خوب نیست. نه فقط چون داشت برمی گشت به اتاقی که هنوز از بوی آدلای مرده پر بود بلکه چون در هر قدم کنار ناتالیو، خیال میکرد آدلا دارد کنارش راه می رود. هر دوشان یک قیافه داشتند یک ژست و حتی یک حالت راه رفتن. زنجره ها جیرجیر می کردند و آفتاب سوزان بود درست مثل صبح دیروز که به پوست نیم گرم آدلا دست زده بود. آدلا قدم به قدم، گوشت و پوست میگرفت: در لبخند پدرش لبخند میزد، در نفس او نفس میکشید و در قدم های او راه میرفت.

رامون که هیچ وقت بیشتر از دو جمله از دهان آدلا نشنیده بود، حالا شوخی ها، گریه ها و خنده هایش را به گوش خود می شنید. وسط خیابان ایستاد نفسی تازه کند. چشمهایش را بست و پشت گردنش را مالید. تصویر شبح وار آدلا به جای آن که محو و ناپدید شود، در درونش جان میگرفت، تصویر چنان جان گرفته بود که نگاهی وامانده به سوی پیرمرد چرخاند، و او هم فقط پرسید چیزی شده؟ صدای عمیق ناتالیو افسون تصویر را شکست و سایه ی آدلا در غبار صبحگاهی در هم شکست و مرد. رامون آه لرزانی کشید و جواب داد: هیچی… هیچیم نیست.

رامون وارد خانه شد و بوی آشنایی به مشامش رسید. عطر رزی که وقتی جنازه ی آدلا را دراز به دراز در گوشه ی ذرت زار پیدا کرده بود بویش را میداد. کلوتیلده آراندا چند قطره عطر آن دوروبر پاشیده بود تا بوی جنازه را از هوا ببرد. بوی تیز عطر گل رامون را سست و منگ کرد؛ روح آدلا از سوراخ های دماغش به وجود او رسوخ کرده بود. دوباره تصویر او پیش چشمش پدیدار شد: روی تشک، عریان، معطر به بوی رز، و دستش را به سوی رامون دراز کرده بود. با خودش فکر کرد، «دارم خواب میبینم… خسته م.» و با خودش کنار آمد که روح حاضر و ناظر مرحومه را کمی آزار دهد.

آدلا را همان طور دراز کشیده بر تشک به حال خود رها کرد و نشست پای صبحانه. کلوتیلده، تامال با دورچین دوپیازه ی لوبیا سرو کرد و قهوه. رامون بی آن که چشم از بشقاب بردارد تند صبحانه اش را خورد؛ آن قدر در بحر هر لقمه غرق میشد که ناتالیو و کلوتیلده تصمیم گرفتند حواسش را پرت نکنند و آنها هم در سکوت غصه ی خود را به نیش بگیرند. خوردن را که تمام کردند کلوتیلده بشقابها را جمع کرد. میز را خوب تمیز کرد، طوری که چیزی رویش نماند. ناتالیو طاووس وار از جا بلند شد که جعبه ای مقوایی را از جایی بردارد.