دانلود کتاب فریدا اثر هایدن هررا pdf

پیش نمایش

دانلود کتاب فریدا اثر هایدن هررا pdf

آنها بالاخره تعدادی تصویر چاپی تولید کردند که به لحاظ فنی رضایت بخش به نظر می‌آمد و دیه‌گو پیشنهاد کرد برخی از آنها را برای جرج مولر، یک نیویورکی متخصص لیتوگرافی بفرستند و نظر او را جویا شوند. او تصاویر چاپی ارسالی را همراه با نظرات خود برای فریدا فرستاد: «نظر به تجربه شما، این تصاویر چاپی نه خوبند و نه بد. سخت‌کوشانه کار کنید؛ نتایج بهتری به دست خواهید آورد.»

این پیام به اندازه کلماتِ قصارِ شیرینی‌هایِ شانسی بی‌خاصیت بود. فریدا که در هر حال صراحت، بی‌واسطگی و خلوت نقاشی رنگ روغن را ترجیح می‌داد به سه پایه خود برگشت. اما از آن دوران یک اثر لیتوگرافی، تصویری نیرومند و جان‌سوز با عنوان فریدا و سقط جنین باقی مانده است. در این تصویر، فریدا برهنه و منفعل چون عروسکی کاغذی ایستاده و به مراحل گوناگون بارداری خود گردن نهاده است.

یک جنین مذکر به وسیله رگی دراز و پیچنده به او متصل است و نطفه‌ای بسیار کمتر رشد یافته در درون زهدان او جمع شده است. سلول‌ها در دو لحظه متفاوت تقسیم سلولی، مراحل اولیه رشد کودک از دست رفته او را نشان می‌دهند. دو قطره اشک برگونه های او فرو غلتیده و خونریزی‌ای که به بارداری او پایان داد، به شکل قطرات خونی تصویر شده که از میان پاهایش جاری است و به زمین، که هم گور است و هم باغ، می‌ریزد.

زمین، درست بر عکس فریدا، زایاست؛ گیاهانش که با خون فریدا تغذیه می‌شوند، رشد کرده اند و به اشکالی بدل شده‌اند که بازتاب چشم‌ها، دست‌ها و اندام های تناسلی جنین مذکر او هستند. بدن فریدا گویی برای آشکار کردن نیمه‌های روشن و تاریک روح او، حضور مرگ و زندگی در درون او، به دو نیمه روشن و تاریک تقسیم شده است. در قسمت تیره بدن او یک ماه گریان و یک دست سوم به تصویر کشیده شده…

که قلم مویی را که بیشتر به جنینی می‌ماند، در دست دارد و شاید حاکی از آن است که نقاشی، پادزهری برای شکست مادری است و برای فریدا، تولید هنر باید جای به دنیا آوردن بچه را بگیرد. به گفته ریورا بنا بود فریدا سه بار دیگر سعی کند بچه دار شود. او با اینکه می‌دانست شوهرش بچه نمی‌خواهد اما مطمئن بود که بچه دار شدن موجب تقویت تسلط او بر دیه‌گو می‌شود.

ریورا به یاد می‌آورد که به دلیل به مخاطره افتادن سلامتی فریدا مانع از بارداری دوباره او می‌شد؛ اما دوست صميمی فريدا، الا وولف همسر برترام ولف، معتقد است که اگر فریدا پنج شش ماه در بستر می‌ماند، می‌توانست بچه دار شود و مشکل اصلی امتناع دیه‌گو از صاحب یک بچه دیگر شدن بود: «دیه‌گو درباره بچه دار شدن فریدا بسیار ظالم و بی‌رحم بود. دل فریدا پر می‌زد که از او بچه دار شود. دیه‌گو همین بود که بود.»

گواه خاموش این آرزومندی فریدا در خانه آبی در کویوآکان به چشم می‌آید: در مجموعه کتاب هایی درباره زایمان؛ در جنینی در یک شیشه فرمالدیید که هدیه دکتر الوسر در ۱۹۴۱ بود و او، چنان که انتظار می‌رفت آن را در اتاق خواب خود نگه می‌داشت؛ و از همه تأثرانگیزتر کلکسیون بزرگ عروسک‌ها و لوازم عروسکی خانه بود.

فریدا انواع و اقسام عروسک‌ها را داشت: عروسک‌های قدیمی، عروسک‌های خارجی، عروسک‌های نازل مکزیکی که با لته یا پاپیه ماشه درست شده بود. عروسک‌های چینی روی تاقچه نزدیک بالشش قرار داشتند. کنار تخت او یک تختخواب عروسک خالی است که زمانی عروسک محبوبش را در آن نگه می‌داشت و سه عروسک کوچک