دانلود کتاب مدیریت رفتارهای یکهویی اثر فردریک فانژه و شارل ادوارد رانگد pdf

فایل ممکن است بخاطر نمایش در سایت بهم ریختگی داشته باشد.

دانلود کتاب مدیریت رفتارهای یکهویی اثر فردریک فانژه و شارل ادوارد رانگد pdf

در برخی موارد که بسیار هم نادر هستند، رفتار تکانشی حتی برای خود ما نیز بیگانه است؛ البته نه به معنای خودتخریبی؛ بلکه به معنای ناآشنا برای خود: «من هرگز فکر نمی‌کردم که بتوانم چنین کاری را انجام دهم!» یا «واقعاً در آن لحظه خودم نبودم.» به این ترتیب می‌توان گفت که رفتار تکانشی از ما جدا است. بعضی افراد خود را با احساس دوگانگی توصیف می‌کنند؛ مانند: دوگانگی شخصیت.

اغلب این افراد به سختی می‌توانند برای کارها و رفتارهای‌شان احساس مسئولیت کنند و معتقدند که قربانی محیط اطرافشان شده‌اند. برخی دیگر می‌گویند که گویی دو قسمت شده‌اند: یکی جنبه مهربان آنهاست که تکانش‌گر نیست و دیگری بدجنسی آنها که تکانش‌گر است و در نتیجه رفتار آنها از نظر اخلاقی قضاوت می‌شود. در حقیقت این راهی برای دفاع از خود است و چنین تصوراتی را روش دفاعی می‌نامند، راهی برای پذیرش برخی رفتارهای گناهکارانه که نسبت به خود روا می‌دارند.

ما در روانشناسی براساس حوزه‌های نظری برگزیده از شکاف، انکار واقعیت، کمینه سازی و تفکر ناکارآمد، صحبت می‌کنیم. ما معتقدیم رنج افراد تکانش‌گر حقیقی است و پذیرفتن این مسئله که میزان تکانش‌گری به قدری زیاد است که شاید در فرد تبدیل به بیماری شود، بسیار دشوار است. پذیرش خود به عنوان فرد تکانش‌گر اولین گام برای درمان تکانش‌گری بیمارگونه خواهد بود.

در واقع این به معنای مسئولیت پذیری است. یعنی مسئولیت اعمال خود را بپذیریم حتی اگر ملامت‌شان می‌کنیم. به این ترتیب، تغییر به این شکل اتفاق می‌افتد. پذیرش خود به عنوان فرد تکانشگر، در واقع تصمیم به تغییر است برای آنکه دیگر رفتارهای تکانشی ما کمتر شوند. بسیاری از والدین از رفتارهای تکانشی فرزند خود به ستوه آمده‌اند. برخی از آنها خودشان را مقصر می‌دانند و فکر می‌کنند که پدر و مادر خیلی بدی بوده‌اند.

و برخی دیگر نیز به دلیل تلاش‌های فراوان برای جلوگیری از سیل رفتارهای تکانشی فرزندشان، دیگر از پا افتاده‌اند. در نهایت بسیاری از آنها هنوز نمی‌دانند که چگونه باید واکنش نشان دهند و از این سکوت و انفعال خود رنج می‌برند. آنها همچنان با ناراحتی شاهد آسیب‌های ناشی از رفتارهای تکانشی فرزندشان هستند. با وجود تمام رفتارها، والدین همچنان فرزندان تکانشگر خود را دوست دارند؛ فقط نمی‌توانند رفتارهای تکانشی آنها را تحمل کنند.

اما  این رفتارهای تکانشی فرزندان از کجا نشأت می‌گیرد؟ بعضی از پدر و مادرها درباره فرزندشان می‌گویند: «او همیشه همین طور بوده است. من هرگز ندیدم که رفتارش تغییر کند. دیگر از کارهایش تعجب نمی‌کنم.» آیا این صحبت‌ها حقیقت دارند؟ هیچ دلیلی باعث پیشرفت تکانشگری وجود ندارد. اگر ما بتوانیم فقط یک توضیح برای منشأ تکانش گری خود پیدا کنیم آن وقت درمان نیز آسان‌تر خواهد بود، فقط کافی است دلیل یا آن را حذف کنیم.

اما داده‌های علمی جدید، عوامل گوناگونی را به عنوان منشأ تکانشگری معرفی می‌کنند. از جمله اختلال ترشح انتقال دهنده عصبی، سروتونین، شکست در آموزش و حتی تقویت رفتارهای آموخته شده. بنابراین منشأ تکانش گری می‌تواند عوامل بسیار متعدد باشد و نمی‌توان تنها یک دلیل را برگزید.