دانلود کتاب موسسه اثر استیون کینگ pdf

فایل ممکن است بخاطر نمایش در سایت بهم ریختگی داشته باشد.

دانلود کتاب موسسه اثر استیون کینگ pdf

تیم یک ساعت بعد بر روی تخته سنگی کنار خطِ دو طرفه راه‌آهن نشسته بود. و منتظر عبور قطار باربری بدون انتها بود. قطار که شامل واگن‌های باری، سازه‌های مخصوص حمل اتومبیل (بیشتر آن‌ها پر از اتومبیل‌های کهنه بود نه نو)، مخازن، واگن‌های روبازی که خدا می‌دانست با چه نوع موادی پر شده که ممکن بود، با از خط خارج شدن قطار، جنگل کاج اطراف را به آتش بکشند، یا مردم دوپرای را به سم یا حتی گازهای کشنده مبتلا کند، بود با سرعت ایالتی سی مایل در ساعت به سمت دوپرای حرکت می‌کرد. عاقبت اتاقک نارنجی ایستگاه قطار ظاهر شد. مردی با لباس سراسری بنددار نشسته روی یک صندلی باغی در حال خواندن کتابی با جلد کاغذی و کشیدن سیگار بود.

او سرش را از روی کتاب بلند کرد و دستی به علامت سلام برای تیم بالا برد. تیم هم دستش را بالا گرفت. شهر دو مایل عقب‌تر واقع شده بود. دور تقاطع بزرگراه 92 ساخته شده بود (که حالا خیابان اصلی نام داشت) و دو خیابان دیگر هم داشت. به نظر می‌رسید که شهر دوپرای از چشم فروشگاه‌های زنجیره‌ای که شهرهای بزرگ را تسخیر کرده بودند، دور افتاده بود؛ در آن جا یک اتومبیل فروشی وسترن بود، اما بسته شده بود. پنجره‌هایش صابون‌زده شده بود. تیم متوجه یک مغازه خواربارفروشی، یک داروخانه، یک واحد تجاری که به نظر می‌رسید هر چیزی می‌فروشد و تعدادی سالن آرایش شد.

یک سالن سینما با علامت «برای فروش یا اجاره» بر روی سردر آن، هم وجود داشت. یک فروشگاه لوازم یدکی که خودش را به عنوان فروشگاه خرید فوری دوپرای معرفی کرده بود. و رستورانی به نام عذاخوری بِوز. در آن جا سه کلیسا وجود داشت، یکی با نشان فرقه‌ای خاص از مسیحیت، دوتای دیگر بی‌نشان، اما همگی به انواع مختلف فرق مسیحیت مرتبط می‌شدند. بیشتر از یکی دو جین ماشین و وانت در محوطه‌های پارکینگ قسمت تجاری شهر قرار نداشت. پیاده‌روها تقریباً خالی بود. تیم سه بلوک بعد از یک کلیسای دیگر، مُتل دوپرای را دید.

پشت آن، جایی که خیابان اصلی احتمالاً به خیابان ایالتی 92 می‌رسید، یک تقاطع خط آهن دیگر، یک مجموعه انبار، و یک ردیف سقف فلزی که در نور خورشید می‌درخشیدند، قرار داشت. پشت این سازه‌ها، مجدداً درختان کاج محوطه را بسته بودند. در نظر تیم آن جا کلاً شهری خارج از محدوده کشور آمد. مانند یکی از آن قطعه موسیقی‌های دلتنگ کننده آلن جکسون یا جورج استوارت. تابلوی مُتل قدیمی و زنگ‌ زده بود. نشان می‌ داد که آن محل مانند سالن سینما تعطیل شده باشد، اما از آنجایی که هوا در حال تاریک شدن بود و به نظر می‌رسید آن جا تنها محل اقامت شهر باشد، تیم تصمیم گرفت به سمت آن حرکت کند.