دانلود کتاب چگونه دوستی کنیم اثر مارکوس تولیوس سیسرو pdf

فایل ممکن است بخاطر نمایش در سایت بهم ریختگی داشته باشد.

دانلود کتاب چگونه دوستی کنیم اثر مارکوس تولیوس سیسرو pdf

شنیده‌ام مردمان دیگری که حتی خوی ناانسانی‌تری در آنهاست استدلالی به مراتب بدتر می‌آورند. آنها می‌گویند سبب دوستی پشتیبانی است و کمکی که دوستان می‌توانند عرضه کنند و نه خیرخواهی و محبت اصیل. در این طرز فکر، آنان که در ثبات و قدرت پایین‌ترین اند، به برقراری روابط دوستانه مشتاق‌ترند؛ چنان که زنان بیش از مردان، فقرا بیش از اغنیا و مفلوکان بیش از آنان که سعادتمندند در پی دوستی هستند.

ای حکمت تابناک! آنها قادرند همان گونه که خورشید را از آسمان می‌ربایند دوستی را نیز از زندگی بزدایند. زیرا چیزی بهتر و لذت بخش‌تر از دوستی از جانب خدایان به ما نرسیده است. چیست این «خلاصی از نگرانی» که آنها هر آینه می‌جویندش؟ نخست جذاب به نظر می‌رسد اما در واقع باید از آن دوری جست. اینکه تنها راه خلاصی از تشویش آن است که از عمل شرافتمندانه اجتناب کنیم یا به محض شروع از آن دست بکشیم، حقیقتاً بی معناست.

اگر از نگرانی اجتناب کنیم، از فضیلت نیز اجتناب کرده‌ایم. زیرا فضیلت برای آنکه قطب مخالف خود را پس زند، نیازمند قدری نگرانی است. نیکی، خواهانِ پرهیز از شر است. خویشتن‌داری خواهان جستن از شهوت و دلیری خواهان گریختن از بزدلی. به همین خاطر است که می‌بینید عادلان بیش از هر چیز از بی عدالتی، دلیران از بزدلی و میانه روان از افراط در رنج‌اند.

در ذاتِ ذهن سامان یافته است که از نیکی شادمانه و از شق مقابل آن اندوهگین شود. پس اگر هر انسان خردمندی گاهی متحمل رنج می‌شود، چرا در این جهان باید بکوشیم تا برای اجتناب از رنج کشیدن دوستی را از زندگی‌هامان حذف کنیم؟ اگر عاطفه را کنار بگذارید، آن وقت نمی‌گویم بین انسان و حیوان، بلکه میان آدمیزاد و تنه‌ی درخت و صخره و امثال اینها چه تفاوتی وجود دارد؟

سخنِ کسانی که می‌گویند «فضیلت چیزی سفت و سخت مانند آهن است» ارزش شنیدن ندارد. به راستی فضیلت می‌تواند در بسیاری از جنبه‌های زندگی و به ویژه در دوستی خود را پیچ‌و تاب دهد تا در بهروزی‌ها و تیره روزی‌ها به شکل نیازهای یک دوست درآید. نگرانی به خاطر یک دوست چیزیست که باید پذیرای آن باشیم و يقيناً دلیل حذف دوستی از زندگی نیست، همان گونه که نباید از یک زندگی فضیلتمندانه، به این سبب که گاهی موجب رنج و اندوه ما می‌شود، سر باز زد.