دانلود کتاب زیاد فکر نکنید اثر نیک ترنتون pdf

پیش نمایش

دانلود کتاب زیاد فکر نکنید (23 روش کاهش فشار روانی بستن راه هزارتوی افکار منفی) اثر نیک ترنتون pdf

حتی بدون هیچ تلاشی، ممکن است به هنگام آرام سازی خودکار، اندکی تجسم کرده باشید. شاید تصور می‌کنید گرمای احساس شده، مانند یک درخشش قرمز رنگ تیره در اطراف بدن‌تان قرار دارد، یا سنگینی به این دلیل است که پاهایتان از سرب درست شده و در حال فرو رفتن در یک ابر کرکی نرم است. تصاویر ذهنی از این دست در راستای گره زدن دنیای ذهنی و جسمی شما به هم عمل می‌کنند.

و آگاهی افکار و ادراکات حسی شما را در لحظه حال با هم هماهنگ می‌سازند. این کار همانند در اختیار گرفتن همان ماشین ذهنی‌ای است که معمولاً بیش از حد فکر می‌کند و به ما فشار روانی وارد می‌آورد و هدایت آن به سوی مقصدی است که در عوض ما را آرام و متعادل سازد. مغز شما می‌تواند با سرعت هزار کیلومتر در ساعت حرکت کند و صحنه‌های محرک اضطرابی را تصور نماید که قطعاً ربطی به واقعیت ندارند اما بدن مادی‌تان کُندتر است.

حواس‌تان تقریباً همیشه تفسیر درستی از محیط به شما می‌دهند که باعث می‌شود با حساسیت کافی با آنها هماهنگ شوید. تجسم به ما کمک می‌کند تا دنده را عوض کنیم، از سرعت‌مان بکاهیم و اختیار بیشتری بر مغز گریزان خود داشته باشیم. این امر تنها در مورد تصویرسازی بصری نیست، اگرچه هرچه حواس بیشتری درگیر باشند، بهتر است از:  حواس بینایی، شنوایی، لامسه، چشایی و بویایی؛ برای تصویر ذهنی مکانی آرامش بخش استفاده کنید.

گذشته از این، وقتی بیش از حد فکر می‌کنیم، داریم برعکس عمل می‌نماییم. یک دنیای فرضی ناامید کننده با جزئیات دردناک ترسیم و خودمان را درون آن قرار می‌دهیم. این روش را می‌توان به تنهایی انجام داد. به همراه یک کارشناس یا با اشارات کلامی ضبط شده (تخیل هدایت شده) این کار همراه با ماساژ، آرام سازی تدریجی عضلات، روش‌های خودکار یا حتی چیزی مانند یوگا، می‌تواند انجام شود. (ص82)

روش این کار آشناست: اگر بتوانیم از درون صحنه‌ای آرام سازی را تجسم کنیم، می‌توانیم پاسخ توأم با فشار روانی خود را نظارت کنیم و به جای آنکه اجازه دهیم افراط اندیشی و فشار روانی تعادل‌مان را مختل سازد، به احساس آرامش تمایل نشان دهیم. این کار قدری فراتر از حواس پرتی محض است، زیرا آنچه شما انجام می‌دهید، مجدداً به آگاهی‌تان از آرام سازی حواس، جهت می‌دهد و از موارد پرتنش دور می‌سازد.

جسم و ذهن شما با هم کار می‌کنند. اگر چشمان‌تان را ببندید و با جزئیاتی شفاف، یک لیموی ترش آبدار را تجسم نمایید، بی‌شک دهان‌تان به آب می‌افتد، به رغم آنکه لیمو واقعی نیست. با این منطق، ما از ذهن‌مان استفاده می‌کنیم تا به گونه‌ای رفتار کند که «انگار» در محیطی آرام بوده و احساس آرامش داشته‌ایم… و جسم‌مان هم این تصویر را پی می‌گیرد، زیرا قادر نیست بین سناریو و اندیشه‌ی سناریو تمایز قائل شود.

چنانچه تجسم را به صورت منظم تمرین کنید، یعنی دارید به خود آموزش هم می‌دهید که با استفاده‌ی سریع از یک اشاره بتوانید دوباره به آن حالت ذهنی دسترسی داشته باشید و هروقت که بخواهید به مکان شاد خود بازگردید. این امر به خودی خود یک مکاشفه است: ما در معرض امیال جسمی یا آشفتگی‌های تصادفی اذهان خود نیستیم، اما می‌توانیم آگاهانه و عامدانه به حالت ذهن خود شکل دهیم. (ص83)

هرچه بیشتر تمرین کنیم مهارت بیشتری می‌یابیم. ما در مراقبه آگاهی را پرورش می‌دهیم و به لحظه می‌آییم؛ با تخیل و تجسم هدایت شده، همین کار را انجام می‌دهیم؛ اما زمانی که از افکار پرتنش جدا شده‌ایم، آنگاه آگاهی خود را به طرف هدف انتخاب شده‌مان هدایت می‌کنیم. مراقبه و تجسم می‌توانند به زیبایی با هم عمل کنند. نکته‌ی عالی در مورد تجسم این است که شما همین حالا هم تمام چیزهای مورد نیاز برای آغاز کردن را در اختیار دارید