دانلود کتاب سفر به انتهای دنیا اثر جودی لین اندرسون pdf

فایل ممکن است بخاطر نمایش در سایت بهم ریختگی داشته باشد.

دانلود کتاب سفر به انتهای دنیا اثر جودی لین اندرسون pdf

یک هفته‌ای از آخرین باری که نوشته‌ام، می‌گذرد. نه خیر! هنوز به مشتی استخوان در وسط بیابان تبدیل نشده‌ام و بله! ما زنده ایم. سعی می‌کنم جلوی وسوسه پریدن از روی همه اتفاق‌ها و روزهایی که گذشت را بگیرم و به جای آن اطلاعات‌تان را به روز کنم. اولین چیزی که در بیابان نجات‌مان داد، بطری‌های آب و بسته های آجیل تریل میکسی بود که زیر پتوهای توی واگن خالی دیزی پیدا کردیم. واقعاً نمی‌دانم اگر مادر آنها را کشف نکرده بود، چه بلایی سرمان می‌آمد.

دومین چیزی که نجات‌مان داد کمی حس گیج کننده ای داشت، چون هم‌زمان هم موهبت بود و هم نفرین. اولین بعداز ظهری که دیزی از پیش ما رفت، روی لبه کنیون، کمی به سمت غرب پیاده روی کردیم. پا گذاشتن به بیابان خالی و ناشناخته‌ای شبیه به این برایم حس نفس تنگی و جنونِ همان لحظه‌ای را داشت که وقتی در مین به پارک ماجراجویی طبیعت وحشی وت آن می‌رفتیم و من از بالای بزرگترین آبشار پارک پایین می‌پریدم.

مدام فیلم‌های قدیمی وسترنی را که پدر دوست داشت تماشا کند، به یاد می‌آوردم. فیلم‌هایی که در آنها کرکس‌ها به دور موجودات می‌چرخیدند و منتظر مرگشان می‌شدند. به آسمان نگاه می‌کردم تا ببینم کرکسی انتظارمان را می‌کشد یا نه. وقتی میلی پرسید به چی فکر می‌کنم و من هم به او افکارم را گفتم، به من خندید. اما در خنده‌اش نگرانی بود. شب که شد دنبال جایی برای خوابیدن گشتیم؛ جایی که بتوانیم کنار صخره یا ردیفی از درختها پناه بگیریم.

مطمئن نیستم که می‌خواستیم از چه چیزی پناه بگیریم و به گمانم هیچ کدام نمی‌دانستیم. شاید فقط می‌خواستیم از نگاه جست وجوگر حیوان‌هایی که ممکن بود سر راه‌مان سبز شوند پنهان شویم. به هر صورت وضعیت ما واقعاً بد بود و سم تب داشت و نوبتی روی دوش‌مان می‌گرفتیمش. مادر از روحیه دادن به ما دست برداشته بود که شاید بتوان گفت نگران کننده ترین بخش وضعیتمان بود. مادر مثل چسبی است که همه ما را کنار هم نگه می‌دارد.

بالاخره تپه‌ای با تخته سنگ‌هایی غول پیکر پیدا کردیم که احتمالاً از بالای آن می‌توانستیم دید خوبی به همه جا داشته باشیم. تنها مشکل، تاریکی هوا بود. تصمیم گرفتیم صبح از تپه بالا برویم تا زمین‌های اطراف را بهتر ببینیم و بعد از این تصمیم، پشت به یکی از تخته سنگ‌های پایین تپه روی زمین دراز کشیدیم و همدیگر را در آغوش گرفتیم. همه ساکت و در افکارمان غرق بودیم.