تحقیق درباره آيين ها و آداب رسوم مردم تربت حيدريه

برای مشاهده پیشنمایش کلیک کنید

فایل ممکن است بخاطر نمایش در سایت بهم ریختگی داشته باشد.

تحقیق درباره آيين ها و آداب رسوم مردم تربت حيدريه

فرمت: ورد ( word )

حجم: 22 کیلوبایت

آيين ها و آداب  رسوم مردم تربت حيدريه

 در نوروزدر سرزمين پهناور ايران، جشن  بزرگ باستاني نوروز گرچه در «ژرف ساخت» يکسان است اما در «روساخت» در مناطق مختلف کشور تفاوت هايي دارد و با فرهنگ مناطق رنگ و بوي آن نواحي را گرفته است.تاسفانه رسانه هاي امروزي اعم از راديو، تلويزيون و نشريات گوناگون با همه ارزش هايي که دارند و نمي توان آن را کتمان کرد به سرعت خرده فرهنگ ها را از بين مي برند و سيطره مراکز بزرگ و به طور خاص پايتخت آداب و عادات و ديگر نواحي را نابود مي کند که اگر توجهي جدي به اين امر براي حفظ آن نشود ديري نخواهد پاييد که اين آداب و فرهنگ هاي بومي و محلي و منطقه اي از بين خواهند رفت. يک استاد دانشگاه در تربت حيدريه با بيان اين سخنان به تبيين آداب و عادات تربتي ها مي پردازد و مي گويد: در مرکز تربت حيدريه گرچه اين يکسان سازي فرهنگي از طريق رسانه ها، تاثير خود را گذاشته است اما در روستاها که مردم آن به طور خاص افراد سن بالا، اصالت بيشتري دارند، هنوز ويژگي هايي وجود دارد که به مواردي از آن اشاره مي کنم. «دکتر محمدرشيد» مي افزايد: يکي دو هفته مانده به عيد براي نظافت خانه و محيط زندگي تلاش هايي صورت مي گرفت. ديدوبازديدها از بزرگان خاندان و بلکه بزرگ روستا شروع مي شد و صبح روز عيد به صورت هماهنگ از خانه بزرگ ترين فرد شروع مي کردند و وقتي وارد منزل آن بزرگ مي شدند که ميهمانان در حد امکان از سوي صاحب خانه پذيرايي مي شدند. (از مواردي که حتما در اين پذيرايي وجود داشت مقداري نان محلي و نمک بود که در کنار ديگر خوردني ها مصرف مي شد) و نماد آن بود که افراد هم نمک مي شدند و معتقد بودند که اين امر ارتباط آنان را محکم تر مي کند و در طول سال به حرمت هم نمک شدن، تعهدي اخلاقي دارند که از جان و مال و ناموس يکديگر دفاع کنند. در اين ميان بزرگترها به کوچکترها هدايا و عيدي هايي مي بخشيدند. نکته ديگر افراد فاميل با دقت نظر در روابط بين اعضاي فاميل در پي آن بودند که اگر بين دونفر يا دو خانواده به دلايلي مشکلي وجود دارد و احيانا کينه اي به هم دارند بين آن ها آشتي برقرار کنند و عداوت ها و نارضايتي ها از بين برود. از ديگر مواردي که در اين ديد و بازديدها وجود داشت اين بود که افراد باتجربه و پرمعنويت خانواده و فاميل را از گذشته روز وماه و سال  و بهار و تابستان و پاييز و زمستان عبرت مي دادند و سعي مي کردند ناپايداري جهان را به آنان گوشزد کنند و به آنان يادآور شوند که «آنچه نپايد، دلبستگي نشايد» در مراسم سيزده نوروز که تاکنون به «روز طبيعت» مرسوم شده نيز مردم با روي آوردن به طبيعت و دورهم نشيني هاي خانوادگي آن را سپري مي کنند در گذشته شخصي که در خانواده نقش مربي و مرشد جمع را داشت رهبري گروه را بر عهده مي گرفت و با بردن آنان به دامن طبيعت و کوهستان، گذشت سال رابه آنان گوشزد مي کرد و از آنان مي خواست کارهاي برجسته اي را که در ذهن و خاطره آنان نشسته، براي جمع بازگو و بهره هاي مثبت آن حرکت ها را براي جمع بيان کنند و از اين طريق يک روز پرخاطره را براي همه گروه ايجاد کنند که تاثيراخلاقي آن مي توانست تا پايان سال و حتي پايان عمر ماندگار باشد. اين جلسه در حقيقت يک «خودارزيابي» بود که ابعاد انسان سازي به فرد و گروه مي داد. در مراسم سيزده، گاه خانواده ها دور هم جمع مي شدند و با داوري فردي قابل قبول در جمع جوان ترها، به زورآزمايي و در نتيجه آماده سازي هاي بدني مي پرداختند که بازتاب آن مي توانست براي دفاع خانوادگي مفيد باشد.نوروز در نزد گذشتگان نماد پيراستن وجود از کاستي ها و زشتي ها و آراستن به زيبايي ها و ارزش هاي معنوي و گاه اين نمادشناسي ها با تلاش افراد آگاه خانواده ها به ديگران تفهيم مي شد. به سراغ يک پيرمرد حدود ۸۰ ساله مي رويم. او از صفا و صميميت و يک دلي آن روزها سخن مي گويد. روزهايي که هيچ چشم و هم چشمي نبود و چندين خانوار در يک منزل، در کنار هم با محبت زندگي مي کردند و با حداقل امکانات، دل هاي شادي داشتند. او مي گويد: نزديک عيد نوروز همه به هم کمک مي کردند زنان دو هفته قبل از نوروز خانه تکاني را آغاز مي کردند و با شستن فرش ها و تميزي در وديوار و پنجره ها، به پيشواز عيد مي رفتند. از سوي ديگر همه خانه ها تنوري براي پخت نان داشتند و زنان با شعله ور کردن تنور با هيزم، نان هاي خوشمزه خانگي مي پختند و شيريني هاي خانگي از جمله «زنجبيلي» و«نان شيرين پادرازي» و «قطاب »هاي پر از سبزي هاي بياباني و «قلفتي هايي» با روغن حيواني و پر از زيره و کنجد و نان قندي  آماده مي کردند تا در ايام عيد از ميهمانان پذيرايي کنند.